Hoe het ooit begon 5 jaar geleden

Wat?! Bestaat Werken in de Kempen nog maar 5 jaar!
Dit is de reactie die ik van velen terugkrijg wanneer ik vertel dat we ons vijfjarig bestaan vieren. Wat op zich een goed teken is, omdat het merk niet meer weg te denken is uit de regio. En ja ... er is veel gebeurd in een korte tijd, zullen we maar zeggen.

Hoe het begon…

Ik: Schat ik wil eigenlijk wel voor mezelf beginnen.
Schat: Waarin dan?
Ik: Uhhh in hetgeen waar ik goed in ben.
Schat: En dat is?
Ik: Mensen aan een leuke baan helpen natuurlijk!
Schat: En kunnen wij dan alles nog betalen?
Ik: Tja, ik heb een beetje zitten rekenen en ik denk dat het me wel moet lukken.
Schat: Maar we krijgen een kindje?
Ik: Dat kan ik er toch gewoon naast doen? En er bestaat ook nog zoiets als een kinderopvang.
Schat: Ja, dan moet je het misschien maar gewoon doen als je denkt dat je daar gelukkig van wordt!

De kogel was door de kerk. Ik begon mijn eigen uitzendbureau! Helemaal alleen. Maar alleen zijn is eigenlijk niets voor mij. Spannend! Dus afspraken maken met allerlei organisaties om mijn kennis te verrijken als toekomstig ondernemer. Startkapitaal? Tja, dan verkoop ik toch de aandelen van mijn voormalig werkgever, Randstad Holding.

Met een paar duizend euro kocht ik een laptop en liet ik een eenvoudige website bouwen. Maar, waar ga ik nou kandidaten ontvangen? Liever niet thuis, want thuis is thuis! Dat had ik wel geleerd nadat ik mijn leven lang de eettafel heb moeten delen met de chauffeurs die bij mijn ouders in dienst waren.

Het was pompen of verzuipen

Mijn zus, “Goh, Hanneke van Beers heeft de Oude Jongensschool gekocht in Hapert, ze weet nog niet wat ze ermee gaat doen. Misschien kan je daar anti-kraak gaan zitten zodat er toch wat leven is naast de begraafplaats”. En zo gezegd, zo gedaan! Ik kocht een (klein) inventaris, een rood vloerkleed, want dat zat in mijn logo, en één roll-up banner waar het logo op stond met de kreet, “werk in de regio!” Baangarant, zo heette het! Ik was zo trots als een pauw. Mijn kantoor was zo’n 200m²! met een tafel en 4 stoelen.

Twee maanden later: Yes! Ik had mijn eerste plaatsing bij Wycosy. Een spuiter. Helaas was dit maar voor korte duur, maar tegelijkertijd gingen er alweer zo’n 3 kandidaten bij BuzziSpace (destijds Morfoworx), Barbas Bellfires en Heijberg Brandwering aan de slag. Het liep als een trein. Na drie maanden wist ik niet meer hoe ik de vacatures ingevuld moest krijgen in m’n eentje, dus nam ik oud-collega Lotte Veldman aan. Schot in de roos! We waren gedreven en gingen voor perfecte matches, wat binnen no time resulteerde in 15 medewerkers (mijn jaardoelstelling). In diezelfde tijd ging ik met mijn zus, Marion van Loon, aan de slag om een vacaturesite te ontwikkelen, want daar was behoefte aan. Bedrijven wilden regionaal medewerkers en mensen wilden regionaal werken. Jeetje wat een werk was dit, dat hadden we een tikkeltje onderschat. Een mega-promotiecampagne (waar Marion steengoed in is) werd uitgerold en werkenindekempen.nl was geboren. Hoera! Baangarant kreeg een zusje.

Dit was een zware tijd want jezus … wat een werk! Met een 6 namen wij geen genoegen, dus gingen we voor een 10. Een 9 mocht ook. We waren een initiatief dat de regio ten goede kwam, dus gingen we het gesprek aan met gemeenten en andere non-profit instanties om samenwerkingen op te tuigen. Dit viel vies tegen want iedereen geloofde in ons concept, máár wij waren geen stichting. En ja, dan zou er zomaar geld verdiend kunnen worden. En dat is vies! We verloren compleet uit het oog waar we het voor deden. Wij waren er voor bedrijven en Kempenaren die we op een eenvoudige manier met elkaar in contact wilden brengen. Het was pompen of verzuipen, want als we het roer niet compleet omgooiden, was het gedoemd te mislukken.

Het roer ging om. Er kwam focus op geld verdienen door te geloven in de toegevoegde waarde die we brachten. En ja hoor… we gingen weer. Deze keer niet als een trein maar als een raket! We groeiden en namen ieder kwartaal wel een nieuwe medewerker aan. Het ene na het andere concept werd toegevoegd aan de formule maar steeds met dezelfde visie: het samenbrengen van werkgever en werknemer! En dit allemaal binnen de regio waar we zo van houden, de Kempen…

Prognose 2014 (geschreven aan de keukentafel):

• Aantal mensen aan werk helpen: 15 op jaarbasis
• Aantal dagen werken: 3 dagen en 2 dagen met kind op de arm
• Aantal klanten: 7
• Groei: 2e jaar 50% daarna iedere jaar groeien met 20%
• Aantal medewerkers: 2 (na 1 jaar)
• Ambitie: veel mooie matches en samenwerkingen.

Gerealiseerd periode 2014 - 2019:

• Aantal mensen aan het werk geholpen: 1086 totaal
• Aantal dagen werken: 65 dagen per week (met z’n allen)
• Aantal klanten: 1150
• Aantal medewerkers: 14 (per 1 oktober)
• Ambitie: The sky is the limit! Alles met het oog op regionaal verbinden en blije medewerkers. Want blije medewerkers maken blije klanten :-) .

Waar het begon met een uitzendbureau en een vacaturesite, groeide Werken in de Kempen uit tot één plek waar werkgevers en werknemers samenkomen. Een vacaturesite, een Banenbeurs, de Open Bedrijven Dag, offline mediakanalen en de bemiddeling van meer dan 1000 blije mensen naar te gekke banen. Kortom, we hebben al veel mensen blij gemaakt en veel mensen hebben mij blij en trots gemaakt! Benieuwd wat de komende 5 jaar voor ons in petto hebben.

Ik wil iedereen die bijgedragen heeft aan de afgelopen 5 jaar van Werken in de Kempen héél erg bedanken. Met name alle klanten die het vertrouwen in ons hadden. Kritische klanten en blije klanten. Leveranciers, die ons hebben helpen groeien. Ons mooie netwerk, familie, vrienden, kennissen en vooral alle (oud) medewerkers van Werken in de Kempen.

Lotte Veldman, Laura Kolen, John Bronkhorst, Ferdi Merkx, Lindy Luyten, Sem van den Borne, Theun van Ekkendonk, Anne Diepens, Lieke Vermeltfoort.

Oud-collega’s: Theun van Ekkendonk, Esther Liebregts, Kim Dierckx, Bas van Beers, Giel van Gerwen, Roy Sprengers, Elle Daris, Nicole Schrijvers en Sandra Houbraken.

En in het bijzonder: Marion van Loon (mede-oprichter) en Patrick Verschuuren (steunpilaar)

Heel veel liefde voor jullie!